Prawo do pierwszego urlopu dodatkowego osoba ta nabywa po przepracowaniu jednego roku po dniu zaliczenia jej do jednego z tych stopni niepełnosprawności. Dodatkowy urlop nie przysługuje osobie uprawnionej do urlopu wypoczynkowego w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych lub do urlopu dodatkowego na podstawie odrębnych przepisów. Jeżeli natomiast wymiar urlopu dodatkowego, o którym mowa wyżej jest niższy niż 10 dni roboczych, zamiast tego urlopu przysługuje urlop dodatkowy w wymiarze 10 dni.

Ustawa odnosi się zatem jedynie do wymiaru dodatkowego urlopu, nie regulując kwestii związanych z jego udzielaniem. Zatem uwzględniając treść art. 66 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, w tym zakresie odpowiednie zastosowanie będą miały przepisy kodeksu pracy, z których wynika, że urlopu udziela się na dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu (art. 1542 § 1 Kodeksu pracy).

W tym celu przysługującą pracownikowi liczbę dni urlopu, tj. 20 lub 26, mnoży się przez 8 godzin, gdyż zgodnie z kodeksem pracy, jeden dzień urlopu odpowiada 8 godzinom pracy (art. 1542 § 2 Kodeksu pracy). Zatem urlop osoby niepełnosprawnej z orzeczonym umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności w łącznym wymiarze w skali roku 30/36 dni należy przeliczyć według normy 8 godzin, chyba że w stosunku do takiej osoby ma zastosowanie obniżona do 7 godzin norma dobowa. W świetle bowiem art. 1542 § 3 Kodeksu pracy przepis § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pracownika, dla którego dobowa norma czasu pracy, wynikająca z odrębnych przepisów, jest niższa niż 8 godzin.