Odszkodowanie, o którym mowa w art. 99 kodeksu pracy, zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 5.10.1976 r. (I PR 122/76), jest roszczeniem ze stosunku pracy, które przysługuje pracownikowi od zakładu pracy, nie zaś od jednostki nadrzędnej, z którą nie pozostawał w tym stosunku, chociażby na niej spoczywało właśnie spełnienie obowiązku wydania opinii o pracy.

Jednocześnie przyjmuje się, że wynikające z art. 99 § 2 kodeksu pracy odszkodowanie z powodu niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy przysługuje pracownikowi tylko wówczas, gdy nie mógł uzyskać z tego powodu nowej pracy pomimo podejmowanych w tym kierunku starań. Przepis ten dotyczy więc tylko przypadku, gdy szkoda wynikła z niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązku wydania świadectwa pracy polega na utracie zarobków. Warunkiem skutecznego dochodzenia odszkodowania jest wykazanie adekwatnego związku przyczynowego między zachowaniem pracodawcy, polegającym na niewydaniu w terminie lub wydaniu niewłaściwego świadectwa pracy, a szkodą polegającą na pozostawaniu bez pracy (np. utracie zarobku). Ciężar dowodowy spoczywa w tym przypadku na pracowniku (wyrok Sądu Najwyższego z 10.11.1978 r., I PRN 107/78). W tym kontekście należy zwrócić uwagę, że skierowanie przez pracownika uprzedniego żądania sprostowania lub wydania świadectwa pracy nie warunkuje dochodzenia przez niego odszkodowania z art. 99 Kodeksu pracy.

Odszkodowanie z art. 99 Kodeksu pracy jest limitowane i przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłuższy jednak niż 6 tygodni. Roszczenia wynikające z art. 99 Kodeksu pracy nie wyczerpują jednak odpowiedzialności odszkodowawczej pracodawcy za szkodę spowodowaną niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy. Jeżeli szkoda spowodowana naruszeniem obowiązku wydania lub wydaniem niewłaściwego świadectwa nie wynika z braku możności znalezienia przez pracownika pracy, a polega na przykład na odmowie przyznania mu świadczeń z zabezpieczenia społecznego lub utracie zasiłku dla bezrobotnych, pracownikowi przysługuje prawo dochodzenia odszkodowania na zasadach ogólnych, na podstawie art. 471 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 13.10.2004 r., II PK 36/04).