Jednym ze sposobów na udzielanie pomocy zwalnianym pracownikom jest zorganizowanie lub sfinansowanie przez pracodawcę szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe pracowników. W zależności od tego, czy pracodawca decyduje się na zorganizowanie takiego przygotowania opierając swoje działania na przepisach ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, czy też dokonuje tego w inny sposób, różne będą konsekwencje podatkowe dla pracowników.

Jak bowiem wynika z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Za odrębne przepisy w takim przypadku, oprócz przepisów Kodeksu pracy, uznać należy ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zobowiązującą pracodawcę do zapewnienia pracownikom przewidzianym do zwolnienia (w liczbie co najmniej 50 osób) usług rynku pracy realizowanych w formie programu. Dlatego też uznać należy, iż środki przyznane zwalnianym pracownikom w ramach przedmiotowych programów będą stanowiły przychód, który jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzysta ze zwolnienia od podatku.

Jeżeli natomiast pracodawca dofinansowuje zwalnianym pracownikom szkolenia bez uruchomienia w tym celu specjalnych programów, uzyskana przez pracownika pomoc stanowi podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy.