Natomiast w myśl art. 19 ust. 6 przywołanej ustawy na ubezpieczonym spoczywa obowiązek zawiadomienia wszystkich płatników o przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek, tak aby płatnicy mogli zaprzestać opłacać składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Za skutki błędnego zawiadomienia powodującego nieopłacenie należnych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe odpowiada ubezpieczony (dotyczy to sytuacji, gdy za ubezpieczonego opłacane są składki przez więcej niż jednego płatnika składek). Zgodnie bowiem z § 10 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.) ubezpieczony składając oświadczenie, ma obowiązek podać prawidłowe dane, w razie gdy poda informacje niezgodnie ze stanem faktycznym skutkujące powstaniem zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jest on zobowiązany do spłacenia całości tego zadłużenia (w takich przypadkach ubezpieczony spłaca całość zadłużenia – w części finansowanej przez siebie i przez płatnika) wraz z odsetkami za zwłokę.

Zgodnie z art. 19 ust. 6a przywołanej ustawy za datę stwierdzenia nienależnie opłaconych składek uważa się datę otrzymania przez Zakład imiennego raportu miesięcznego dotyczącego ubezpieczonego, u którego wystąpiło przekroczenie i deklaracji rozliczeniowej korygującej. Natomiast w myśl § 8 rozporządzenia nienależnie opłacone składki – od nadwyżki ponad kwotę ograniczenia - organ rentowy zwraca w terminie 30 dni od złożenia przez płatnika deklaracji rozliczeniowej korygującej i imiennych raportów miesięcznych korygujących.

W przypadku braku płatnika składek lub jego następcy prawnego, Zakład informuje ubezpieczonego o kwocie nienależnie opłaconych składek w części przez niego sfinansowanej (zwrot nadpłaty następuje na wniosek ubezpieczonego).