Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 25 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 645) za pracodawcę uważa się osobę fizyczną, zatrudniającą co najmniej jednego pracownika. W związku z tym, w świetle powołanej ustawy za pracodawcę nie można uznać osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, zawierającej tylko i wyłącznie umowy cywilnoprawne, tj. nie zatrudniającej pracowników.

Jeżeli przedsiębiorca, poza zawieranymi umowami cywilnoprawnymi zawrze choćby jedną umowę o pracę, będzie zobowiązany do opłacania składek na Fundusz Pracy, jak pozostali płatnicy. Wówczas zgodnie z art. 104 ust.1 powołanej ustawy za zleceniobiorcę, który osiągnie w skali miesiąca przychód w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, zleceniodawca będzie musiał zadeklarować i opłacić składkę na Fundusz Pracy z tytułu zawartej umowy. Warunkiem powstania obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy jest podleganie przez zleceniobiorcę obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym (podleganie dobrowolnym ubezpieczeniom nie jest podstawą do naliczenia składek na Fundusz Pracy) oraz jak stanowi art. 104 b ust. 2, wiek poniżej 55 lat w przypadku kobiet i 60 lat w przypadku mężczyzn.