Art. 177  § 3 k.p. przewiduje przedłużenie do dnia porodu umowy o pracę zawarej na czas określony albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży. Przepis ten nie miał dotychczas zastosowania do umów o pracę zawartych z pracownicami w ciąży wykonującymi pracę tymczasową. Przepis art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 360 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, wyłączał bowiem zastosowanie art. 177 § 3 k.p. do umowy o pracę zawartej
z pracownicą tymczasową będącą w ciąży.

Stan prawny uległ zmianie z dniem 1 czerwca 2017 r., tj. z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych oraz niektórych innych ustaw. Przewidywała ona zmianę treści art. 13 ust. 3 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Przedmiotowemu przepisowi zostało nadane następujące brzmienie: do pracownicy tymczasowej mającej łączny co najmniej 2-miesięczny okres skierowania do wykonywania pracy tymczasowej przez daną agencję pracy tymczasowej na podstawie umowy o pracę stosuje się art. 177 § 3 Kodeksu pracy.

Z powyższego wynika, iż w aktualnie obowiązującym stanie prawnym, do pracownic tymczasowych będących w ciąży zastosowanie ma art. 177 § 3 k.p. Tym samym, w przypadku gdy umowa o pracę zawarta z pracownicą tymczasową uległaby rozwiązaniu po zakończeniu 3 miesiąca ciąży, z mocy prawa ulegnie ona przedłużeniu do dnia porodu.

W konsekwencji pracownica będzie uprawniona do zasiłku macierzyńskiego.

Należy zauważyć, iż ustawodawca wprowadził pewne ograniczenia co do możliwości przedłużenia do dnia porodu umowy zawartej z pracownicą tymczasową. Po pierwsze, z art. 13 ust. 3 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych wynika, iż warunkiem przedłużenia do dnia porodu umowy zawartej z pracownicą tymczasową jest posiadanie przez nią łącznie co najmniej 2-miesięcznego okresu skierowania do wykonywania pracy tymczasowej. Po drugie, pracownica powinna zostać skierowana w w/w okresie do wykonywania pracy tymczasowej na podstawie umowy o pracę. Okres skierowania do wykonywania pracy tymczasowej nie może zatem obejmować okresów świadczenia pracy na podstawie umów cywilnoprawnych, np. umowy zlecenia czy umowy o świadczenie usług. Przepis wyraźnie stanowi, iż przez ten okres podstawę zatrudnienia powinna stanowić wyłącznie umowa o pracę.

Radca Prawny

Dominika Zarzycka-Dudek

dzarzycka.dudek@pckp.pl

 

Masz pytanie? Napisz do naszego Eksperta

ekspert@pckp.pl