Zasiłek wyrównawczy to świadczenie z ubezpieczenia chorobowego, regulowane przepisami rozdziału 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (j.t. z 2010 r., Dz. U. Nr 77, poz. 512 ze zm.). Zgodnie z art. 23 ustawy zasiłkowej przysługuje wyłącznie pracownikowi ze zmniejszoną sprawnością do pracy, którego miesięczne wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek poddania się rehabilitacji zawodowej.

O potrzebie przeprowadzenia rehabilitacji zawodowej orzeka wojewódzki ośrodek medycyny pracy lub lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Od orzeczenia lekarza orzecznika pracownikowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w ciągu 14 dni od daty otrzymania orzeczenia lekarza orzecznika. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych może zgłosić zarzut wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika w terminie do 14 dni od wydania tego orzeczenia. Rehabilitacja zawodowa jest prowadzona w zakładowym lub międzyzakładowym ośrodku rehabilitacji zawodowej lub u pracodawcy na wyodrębnionym stanowisku pracy, dostosowanym do potrzeb adaptacji lub przyuczenia do określonej pracy. Prawo do zasiłku wyrównawczego powstaje od dnia, w którym pracownik podjął rehabilitację, a ustaje z dniem jej zakończenia i przesunięcia do innej pracy. Zasiłek ten nie może być jednak wypłacany dłużej niż przez 24 miesiące. Prawo do zasiłku wyrównawczego ustaje w przypadku stwierdzenia przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, że z uwagi na stan zdrowia pracownika dalsza rehabilitacja stała się niecelowa. Zasiłek ten nie przysługuje pracownikowi uprawnionemu do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy albo nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego. Zasiłek wyrównawczy nie przysługuje za okresy niezdolności do pracy spowodowane chorobą, sprawowaniem opieki, pobieraniem zasiłku macierzyńskiego oraz za okresy nieobecności w pracy z innych przyczyn, za które pracownik nie otrzymuje wynagrodzenia. Zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem sprzed odbywania rehabilitacji zawodowej, ustalonym według zasad obowiązujących przy obliczaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, a wynagrodzeniem miesięcznym osiąganym podczas pracy uzasadniającej jego wypłatę. Poddanie pracownika rehabilitacji zawodowej następuje na podstawie orzeczenia wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy lub orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a w przypadku wniesienia przez ubezpieczonego sprzeciwu od tego orzeczenia albo zgłoszenia przez prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zarzutu wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika - orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jeżeli zasiłek wyrównawczy jest wypłacany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokumentem wymaganym do jego wypłaty jest zaświadczenie płatnika składek wystawione na druku ZUS Z-3.

Zobacz szkolenia:

• Vademecum Prawa Pracy 2013