Z powyższego wynika zatem, że osoba o orzeczonym umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności po przepracowaniu roku nabywa prawo do pełnych 10 dni dodatkowego urlopu wypoczynkowego. Nawet jeżeli prawo to uzyska we wrześniu danego roku kalendarzowego, to i tak wymiar dodatkowego urlopu wypoczynkowego wyniesie 10 dni. Odnosi się to również do ustania zatrudnienia w tym roku kalendarzowym, w którym nabyła prawo do pierwszego urlopu dodatkowego. Zatem jeżeli prawo do pierwszego urlopu dodatkowego pracownik nabył we wrześniu, a w listopadzie dojdzie do ustania zatrudnienia, pozostanie mu 10 dni dodatkowego urlopu wypoczynkowego, za który należy wypłacić ekwiwalent pieniężny, jeżeli urlop nie został wykorzystany w naturze.

Zasada ta dotyczy tylko prawa do pierwszego dodatkowego urlopu. Jeżeli już mając prawo do kolejnego urlopu dodatkowego, które nabywa się z dniem 1 stycznia kolejnego roku kalendarzowego osoba taka rozwiązałaby umowę o pracę, czy też z innych względów ustałby jej stosunek pracy, dodatkowy urlop wypoczynkowy powinien zostać wyliczony proporcjonalnie do okresu zatrudnienia.

Wskazane wyżej reguły należy również zastosować w sytuacji, gdyby w trakcie roku kalendarzowego pracownik utraciłby prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego z uwagi na pozbawienie go orzeczonego umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności.