Umowa o pracę na czas określony, co do zasady, rozwiązuje się z nadejściem terminu, na który została zawarta. Termin ten powinien być oznaczony w jej treści.

Przed określoną w ten sposób datą, umowa ta może zostać rozwiązana na mocy jednostronnej czynności prawnej dokonanej przez jedną z jej stron (wypowiedzenie lub rozwiązanie bez wypowiedzenia), dwustronnej czynności prawnej obydwu stron (porozumienie), a w szczególnych przypadkach może wygasnąć (np. śmierć jednej ze stron, upływ 3-miesięcznego pobytu pracownika w areszcie tymczasowym). Zarówno jednostronna, jak i dwustronna czynność prawna zmierzająca do rozwiązania umowy o pracę powinna zostać dokonana na piśmie.  

Jeżeli jednak nie nastąpi żadne z wymienionych powyżej zdarzeń, wówczas omawiana umowa o pracę będzie trwać do wskazanego w jej treści terminu. W takim przypadku do jej rozwiązania dochodzi niejako samoczynnie, z mocy samego prawa. Nie ma zatem potrzeby składania jakichkolwiek oświadczeń przez strony stosunku pracy. W szczególności zaś, pracodawca nie jest zobowiązany informować pracownika na piśmie o zbliżającym się ostatnim dniu obowiązywania terminowej umowy o pracę.

Również żaden z przepisów prawa pracy nie nakłada na pracodawcę obowiązku poinformowania pracownika o braku zamiaru przedłużenia obowiązywania kończącej się umowy o pracę, czy też obowiązku poinformowania pracownika o braku zamiaru zawarcia z nim kolejnej tego typu umowy.

W związku z zakończeniem obowiązywania terminowej umowy o pracę i braku po stronie pracodawcy woli dalszego zatrudniania pracownika, ten ostatni otrzyma świadectwo pracy, które będzie jedynym dokumentem wydanym w związku z zakończoną umową o pracę.