Każdy podmiot, który zatrudnia pracowników, zobligowany jest na mocy obowiązujących przepisów do dokonania określonych, przypisanych płatnikowi, czynności. Jak wynika z treści art. 31 i art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym z podstawowych obowiązków płatnika jest prawidłowe obliczenie podatku, pobranie go z wynagrodzenia pracownika i przekazanie zaliczki właściwemu organowi podatkowemu.

Wypełnienie powyższych obowiązków nie sprawia trudności, w przypadku gdy pracodawca stawia do dyspozycji pracownika świadczenia pieniężne. Problem pojawia się w sytuacji, gdy do dyspozycji pracownika zostają w danym miesiącu postawione wyłącznie świadczenia rzeczowe. W takim przypadku bowiem płatnik nie jest w stanie zrealizować nałożonego obowiązku pobrania i wpłacenia podatku od takiego świadczenia.

Jednak, jak wynika z wydanej w dniu 6 czerwca 2012 r przez Ministra Finansów interpretacji Nr DD3/033/140/IMD/10/PK-424, z obowiązujących przepisów nie wynika, aby płatnik, który z uwagi na brak wypłaty świadczenia pieniężnego nie ma faktycznych możliwości pobrania zaliczki od świadczenia w naturze, był obowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków, a następnie dochodzić jej zwrotu od pracownika.

W takim przypadku na pracodawcy ciąży jedynie obowiązek wykazania postawionych do dyspozycji pracownika świadczeń w informacji o wysokości uzyskanego dochodu i pobranych zaliczek (PIT-11), natomiast pracownik ma obowiązek taki przychód rozliczyć w zeznaniu rocznym.