Wypowiedzenie umowy o pracę jest oświadczeniem woli, do którego stosujemy reguły określone w art. 61 i nast. kodeksu cywilnego (dalej: KC). Posiłkowe stosowanie przedmiotowej regulacji na potrzeby stosunku pracy spowodowane jest tym, że przepisy kodeksu pracy nie rozstrzygają tego zagadnienia. Upoważnienie do sięgnięcia w takich sytuacjach po przepisy kodeksu cywilnego wynika z art. 300 kodeksu pracy (dalej: KP).

Bazując na wspomnianych regułach można stwierdzić, że oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę uważa się za złożone z chwilą, gdy doszło do drugiej strony w taki sposób, że mogła się ona zapoznać z jego treścią (art. 61 § 1 zd. 1 KC). Odwołanie oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej. Odwołanie późniejsze, tzn. po dacie dotarcia oświadczenia do adresata może nastąpić wyłącznie za jego zgodą (por. m.in. wyrok SN z 23.10.1986 r., III PZP 62/86, OSNC 1987/10/156). Jeżeli nie doszło do odwołania oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem to z momentem jego dotarcia rozpoczyna się bieg okresu wypowiedzenia.

Termin okresu wypowiedzenia, czyli ostatni jego dzień określa art. 30 § 2¹ KP, zgodnie z którym okres wypowiedzenia umowy o pracę obejmujący tydzień lub miesiąc albo ich wielokrotność kończy się odpowiednio w sobotę lub w ostatnim dniu miesiąca. Z nadejściem tak oznaczonego terminu umowa o pracę ulega rozwiązaniu.

Ze względu na pewność w stosunkach pracy ustawodawca nie wprowadził sankcji bezwzględnej nieważności rozwiązania umowy o pracę. Tym samym wszelkie czynności zmierzające do rozwiązania umowy o pracę są prawnie skuteczne, nawet jeżeli są dotknięte wadą. Mogą być jednak zakwestionowane na drodze postępowania sądowego i w ten sposób wzruszone (por. uzasadnienie do wyroku SN z 2.12.1992 r., I PRN 55/92, OSP 1994/1/15).

Jak wynika z treści zapytania, wypowiedzenie umowy o pracę zostało doręczone pracownikowi i spowodowało rozpoczęcie biegu okresu wypowiedzenia. Fakt, iż nie posiada w swej treści uzasadnienia wymaganego przy rozwiązywaniu umowy o pracę na czas nieokreślony (zob. art. 30 § 4 KP) nie wpływa na jego skuteczność, co w rezultacie spowoduje rozwiązanie umowy o pracę z nadejściem terminu wypowiedzenia.

Jednakże niepodanie przyczyny wypowiedzenia stanowić będzie podstawę uzasadniającą wystąpienie przez pracownika z pozwem o uchylenie skuteczności wypowiedzenia lub wypłacenie odszkodowania, na zasadach art. 44 i nast. KP.

Aby zapobiec negatywnym konsekwencjom wynikającym z faktu złożenia wadliwego oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę pracodawca mógłby poprosić pracownika o wyrażenie zgody na wycofanie wypowiedzenia, po czym złożyć kolejne wypowiedzenie zawierające wymaganą przyczynę. Jednak patrząc realnie na sprawę uzyskanie zgody pracownika w takiej sytuacji wydaje się nierealne.

Składanie kolejnego (niewadliwego) wypowiedzenia w okresie biegnącego już okresu wypowiedzenia, jeżeli jego powodem jest ta sama przyczyna, będzie bezskuteczne. Pierwsze z wypowiedzeń, o którym mowa w zapytaniu doprowadzi do rozwiązania umowy o pracę w dniu 31.07.2016 r., a zatem przed upływem terminu drugiego wypowiedzenia, który upłynie w dniu 31.08.2016 r. Tym samym, drugie z wypowiedzeń nie może już spowodować rozwiązania umowy o pracę, gdyż umowa ta rozwiązuje się wcześniej, w następstwie pierwszego wypowiedzenia (por. II tezę uchwały SN z 23.10.1986 r., III PZP 62/86, OSNC 1987/10/156 oraz uzasadnienie wyrok SN z 21.03.2001 r., I PKN 317/00, OSNAPiUS 2002/24/597).