Nie oblicza się na nowo podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w zakresie tego samego pracodawcy wówczas, kiedy w pobieraniu wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy oraz zasiłku – bez względu na jego rodzaj – nie było przerwy lub przerwa nie była dłuższa niż trzy miesiące kalendarzowe. Zatem przyjmujemy w takim przypadku podstawę wymiaru świadczenia w wysokości ustalonej w poprzednim okresie zasiłkowym, również wtedy gdy ostatnio pobierany zasiłek podlegał waloryzacji - z uwzględnieniem przelicznika waloryzacyjnego.
Odstępstwem od powyższej zasady jest sytuacja, w której pomiędzy poszczególnymi okresami niezdolności do pracy (nie dłuższej niż trzy miesiące), dochodzi do zmiany wymiaru czasu pracy. W takim przypadku podstawę wymiaru świadczenia stanowić będzie przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres po zmianie wymiaru czasu pracy.
„Trzymiesięczny termin, o którym mowa w art. 43 powołanej ustawy, obejmuje pełne miesiące kalendarzowe i do jego obliczania nie ma zastosowania art. 112 k.c.” – wyrok Sn z dnia 5 kwietnia 2005 r., sygn. I UK 372/04.
Zobacz szkolenia:
