
Na pracodawcę, który wysyła pracownika lub osobę nie będącą jego stałym pracownikiem w podróż służbową, nałożony został obowiązek wypłacenia między innymi diety, która przeznaczona jest na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.
W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku jest wartość diet i innych świadczeń z tytułu odbycia podróży służbowej, jednak tylko do wysokości określonej w odrębnych przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy. Od 1 marca 2013 r. obowiązują w tym zakresie nowe, zawarte w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej sferze budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju (Dz. U. z 2013r., poz. 167) regulacje. W rozporządzeniu wskazano, iż wysokość diety wynosi 30 zł. Delegowanemu, którego czas trwania podróży przekroczył 8 godzin a nie przekroczył 12 godzin, przysługuje ½ diety. Pełna dieta, co do zasady, przysługuje osobie, która w podróży służbowej przebywała dłużej niż 12 godzin. Zgodnie jednak z brzmieniem § 7 ust. 4 przywołanego rozporządzenia, kwotę diety należy pomniejszyć o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia uznając, iż jest to po 25% za śniadanie i kolację oraz 50% za obiad.
Mając na uwadze powyższe uregulowania pamiętać należy, iż niezależnie od tego, w jakiej wysokości pracodawca zwróci pracownikowi poniesione wydatki, ze zwolnienia korzysta jedynie zwrot do wysokości przysługującej delegowanemu zgodnie z rozporządzeniem.
Zobacz szkolenia:
- Rozwiązanie umowy o pracę z upływem czasu, na jaki została zawarta, a możliwość egzekwowania przez pracodawcę zwrotu świadczeń przyznanych pracownikowi w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych
- Przerywany system czasu pracy
- Trybunał Konstytucyjny o normach czasu pracy pracowników niepełnosprawnych