Powstaje jednak pytanie, czy również dla potrzeb ustalania prawa do zasiłku należy przyjmować, że okres wyczekiwania dla ubezpieczonych wykonujących umowę zlecenia na rzecz własnego pracodawcy wynosi - tak jak w przypadku pracownika - 30 dni , czy - jak to ma miejsce w odniesieniu do zleceniobiorcy
– 90 dni.

Z uwagi na podleganie pełnym ubezpieczeniom z tytułu zawartej umowy zlecenia tak samo jak w przypadku umowy o pracę, ubezpieczony w tej sytuacji nie musi podlegać ubezpieczeniu chorobowemu 90 dni, aby nabyć prawo do zasiłku.

W takim przypadku pracownika wykonującego zlecenie na rzecz własnego pracodawcy należy traktować jako osobę, która posiada okres wyczekiwania, a przychody z tytułu zawartej umowy osiągnięte w okresie, z którego ustalana jest podstawa wymiaru zasiłku, doliczyć do wynagrodzeń i uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłku, pod warunkiem że zawarta umowa zlecenia trwa w trakcie orzeczonej niezdolności do pracy. Jeżeli w czasie pobierania zasiłku zakończy się okres, na jaki umowa była zawarta, należy przeliczyć podstawę wymiaru zasiłku z wyłączeniem przychodów osiągniętych z tytułu zawartej umowy zlecenia.

Podstawa prawna :

art. 8 ust 2 a  ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2017r. poz. 1778)

ust. 316 komentarza do ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( Dz. U. z 2016r. poz. 372 ze zm.)