Pytanie wiąże się z uprawnieniem pracodawcy określonym w art. 167 Kodeksu pracy, zgodnie z którym pracodawca może odwołać pracownika z urlopu tylko wówczas, gdy jego obecności w zakładzie wymagają okoliczności nieprzewidziane w chwili rozpoczynania urlopu, a w takim przypadku jest zobowiązany pokryć koszty poniesione przez pracownika w bezpośrednim związku z odwołaniem go z urlopu. Przy spełnieniu wskazanych przesłanek pracodawcy służy uprawnienie do wezwania pracownika do pracy, pomimo że wiąże się to z przerwaniem przez pracownika urlopu wypoczynkowego. Czasem jednak uprawnienie pracodawcy może być dość trudne do zrealizowania, a pracodawca korzystając z art. 167 Kodeksu pracy może natrafić na okoliczności faktyczne, które zniweczą wręcz jego uprawnienie. Odwołując pracownika musi bowiem skierować do niego oświadczenie o skorzystaniu ze swojego uprawnienia, a to może być trudne jeśli pracownik nie przebywa w miejscu zamieszkania, bądź w innym miejscu, które będzie znane pracodawcy.

Stąd też niektórzy pracodawcy podejmują starania mające na celu skłonienie pracowników do informowania ich o miejscu pobytu w trakcie urlopu wypoczynkowego - poprzez podpisywanie specjalnych oświadczeń przed urlopem bądź wręcz zawarcie w umowie o pracę specjalnego postanowienia regulującego obowiązki pracownika w tym zakresie. Wprowadzenie takiej reguły w odniesieniu do ogółu pracowników należy jednak ocenić negatywnie. Po pierwsze, nie znajdziemy żadnego uzasadnienia w przepisach powszechnie obowiązujących, które zobowiązywałoby pracownika do informowania pracodawcy o miejscu spędzania urlopu wypoczynkowego. Dodatkowo warto zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 18 § 1 Kodeksu pracy postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy. Niewątpliwie wszelkie ograniczenia w spędzaniu urlopu wypoczynkowego stanowią pogorszenie sytuacji pracowników w stosunku do poziomu wynikającego z przepisów powszechnie obowiązujących. W ten sposób jednak ograniczalibyśmy uprawnienie pracodawcy do odwołania pracownika z urlopu tylko do pracowników, którzy w trakcie urlopu przebywają w swoim stałym miejscu pobytu.

Warto jednak zwrócić uwagę, że uprawnienie pracodawcy do odwołania pracownika z urlopu dotyczy przede wszystkim tych pracowników, którzy są bardzo ważni dla sprawnego działania pracodawcy. Są to zazwyczaj pracownicy zatrudnieni na stanowiskach kierowniczych, których zakres kompetencji jest wyjątkowo znaczący dla funkcjonowania pracodawcy. W odniesieniu do takich pracowników miara, według której będziemy oceniać dyspozycyjność wobec pracodawcy, jest z pewnością surowsza niż ma to miejsce przy szeregowym pracowniku. Wyrazem tego są chociażby przepisy prawa, które liberalniej niż w stosunku do norm obowiązujących szeregowych pracowników, określają czas pracy osób zatrudnionych na stanowisku kierowniczym. W tym stanie rzeczy nałożenie na pracownika zajmującego stanowisko kierownicze obowiązku informowania o miejscu spędzania urlopu wypoczynkowego (w drodze postanowienia zawartego w akcie kreującym stosunek pracy) znajduje uzasadnienie w obowiązującym porządku prawnym i nie pogorszy sytuacji takiego pracownika w stosunku do poziomu ochrony wynikającego z przepisów prawa pracy.