W art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1. Powyższe oznacza, iż w 2014 r. roczny limit 50% kosztów uzyskania przychodów wynosi 42.764 zł (tj. 1/2 z 85.528 zł).

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy dokonujący wypłaty świadczeń z tytułu osobiście wykonywanej działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, są obowiązani pobierać zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie społeczne, najniższą stawkę podatkową.

W ustawie wskazano, że płatnik przy obliczaniu zaliczki nie stosuje 50% kosztów uzyskania przychodów, jeżeli podatnik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie o rezygnacji z ich stosowania. Jednakże w ocenie organów podatkowych, nawet w sytuacji gdy podatnik nie złoży oświadczenia, o którym mowa wyżej, płatnik powinien kontrolować limit przewidziany w art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie kosztów uwzględnianych przez siebie i zaprzestać ich stosowania, gdy zostanie przekroczony limit określony w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (interpretacja z dnia 13 sierpnia 2014 r. Nr ILPB2/415-598/14-3/JK).