Art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia z podatku dochodowego od osób fizycznych świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy.

Przesłankę zastosowania przedmiotowego zwolnienia stanowi otrzymanie przez emeryta lub rencistę świadczenia w związku z łączącym go uprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy. Oznacza to, iż przyjmującym świadczenie musi być emeryt lub rencista, świadczącym – pracodawca poprzednio zatrudniający beneficjenta, zaś świadczenie musi pozostawać w związku z łączącym świadczeniobiorcę i świadczeniodawcę stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy.

Dotychczas z podatku zwolnione były świadczenia do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Na mocy ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zwanej dalej ustawą nowelizującą, wysokość limitu została podniesiona. Oo dnia 1 stycznia 2018 r., tj. dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej, zwolnienie przysługuje do kwoty 3.000 zł w roku podatkowym.