Z ostatnich interpretacji wydawanych przez organy podatkowe – w ślad za wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. - wynika jednak, że nieodpłatne świadczenie będzie stanowiło przychód dla pracownika jedynie w przypadku, gdy spowoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia bądź to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, bądź też w postaci zaoszczędzenia pracownikowi konkretnego wydatku. Ponadto, aby uznać po stronie pracownika przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, musi ono zostać spełnione za jego zgodą.

Nieodzownym elementem uznania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenie jest również, aby zostało ono spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i tylko pracownikowi przynosiło korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który pracownik musiałby ponieść. Dodatkowym warunkiem powstania nieodpłatnego świadczenia jest to, że korzyść przypisana pracownikowi nie jest dostępna w sposób ogólny dla innych podmiotów (Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10.11.2014 r Nr IBPBII/1/415-661/14/BJ).