Jeżeli jednak zostaje zachowana ciągłość ubezpieczenia chorobowego, prawo do zasiłku przysługuje od pierwszego dnia. Ustawodawca dopuszcza również wypłatę świadczeń bez okresu wyczekiwania, jeżeli ubezpieczony uległ wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy, bądź też posiada wcześniejszy , co najmniej 10 letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego. Na prawo do zasiłku nie będą musieli czekać również absolwenci, którzy przystąpią do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od daty ukończenia szkoły lub studiów. Orzeczone niezdolności do pracy sumuje się w jednym okresie zasiłkowym.

Powstaje zatem pytanie, czy do okresu zasiłkowego należy wliczyć także niepłatny okres choroby  przypadający w okresie wyczekiwania?

Nie.  Jak wskazuje art. 9 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej,  a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekroczyła 60dni. Jednak ust. 3 powołanego artykułu jasno wskazuje, że do okresu zasiłkowego nie wlicza się nieobecności przypadających na okres wyczekiwania na prawo do zasiłku.  Tak więc dni przypadających na okres wyczekiwania nie należy uwzględniać w okresie zasiłkowym.

Do okresu zasiłkowego nie wlicza się również dni niezdolności do pracy przypadających na okres urlopu bezpłatnego  i wychowawczego oraz tymczasowego aresztowania lub kary pozbawienia wolności (z wyjątkiem osób, które w czasie tymczasowego aresztowania lub kary pozbawienia wolności na podstawie skierowania wykonują pracę odpłatnie).

Podstawa prawna:

art. 9 ust. 3  oraz art. 12 ust.2   ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2017r. poz. 1368)