Ocena takiego stanu faktycznego może być różnorodna. Z jednej strony zachowania pracownika nie można oceniać w kategoriach zawinienia. Z drugiej strony nie można zabronić pracodawcy takiego doboru pracowników, który zapewni sprawną realizację zadań określonych komórek organizacyjnych przedsiębiorstwa.

W interesującej nas materii zwrócenia uwagi wymaga to, że w świetle dość konsekwentnego orzecznictwa Sądu Najwyższego długotrwałe nieobecności w pracy spowodowane chorobą uzasadniają wypowiedzenie umowy o pracę. Trzeba również podkreślić, że rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem jest zwykłym trybem rozwiązania umowy o pracę, który nie zawiera w sobie z zasady negatywnej oceny postępowania pracownika. Podkreślenia wymaga, że dopuszczalność powołania się w wypowiedzeniu umowy o pracę na nieobecność spowodowaną chorobą jest jednak uzależniona od tego czy nieobecność ma charakter powtarzalny, wielokrotny. Jednorazowa, nawet długotrwała nieobecność nie będzie natomiast stanowić pewnej przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie.

Uznanie długotrwałych i częstych nieobecności spowodowanych chorobą za przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie musi mieć również określony wymiar ekonomiczny dla pracodawcy, tzn. pracodawca w razie sporu musi być w stanie wykazać, że nieobecności te szkodzą jego interesom i pociągają za sobą określone skutki finansowe (np. konieczność zapłaty wynagrodzenia za czas choroby, konieczność zapłaty za pracę nadliczbową pracowników, którzy wykonują obowiązki pracownika nieobecnego w pracy z powodu choroby.

Pomimo trudności w sformułowaniu precyzyjnych reguł długotrwałe nieobecności mogą wiązać się z wypowiedzeniem umowy o pracę wtedy, gdy porównując absencję chorobową poszczególnych pracowników zauważymy wyraźne różnice pomiędzy nimi. Dopiero gdy stwierdzimy, że nieobecności spowodowane chorobą zdarzają się konkretnemu pracownikowi częściej niż pozostałym, będziemy mogli rozważyć wskazanie takiej przyczyny wypowiedzenia. Natomiast długotrwałych nieobecności nie możemy uznać za przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie w sytuacji, gdy nie przekraczają one standardowego poziomu takich absencji w danym przedsiębiorstwie.

Podkreślenia wymaga również wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 2003 r. (sygn. akt: I PK 96/02), zgodnie z którym długotrwałe nieobecności pracownika spowodowane chorobą mogą uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę, ale jednak takie wypowiedzenie może być uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego w sytuacji, gdy dotyczy długoletniego pracownika dotąd nienagannie wykonującego swoje obowiązki pracownicze. Zatem podejmując decyzję o wypowiedzeniu umowy o pracę z takich przyczyn trzeba również zwrócić uwagę na dotychczasowy dorobek pracownika, jego zaangażowanie w wykonywanie obowiązków pracowniczych, nienaganną pracę.