Jak wynika z art. 25¹ § 4 kodeksu pracy, możliwe jest niezaliczanie do limitów umów na czas określony zawartych z jednego z czterech powodów:

• zastępstwo pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności
  w pracy,
• wykonywanie pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
• wykonywanie pracy przez okres kadencji,
• w przypadku gdy wskaże obiektywne przyczyny leżące po stronie pracodawcy.

Ustawodawca dodatkowo wymaga, aby wystąpienie tych przesłanek było realne oraz niezbędne w świetle wszystkich aspektów stosunku pracy.

W świetle art. 15 ust 1 ustawy z dnia 25.06.2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw strony trwających w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy umów o pracę na czas określony zawartych w jednym z czterech celów wskazanych w art. 25¹ § 4 w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy uzupełnią te umowy o informacje, o których mowa w art. 29 § 1¹ ustawy. Oznacza to, iż pozostały niecałe trzy miesiące na zaktualizowanie treści umowy o pracę o jedną z czterech wskazanych powyżej przesłanek, jeśli konkretna umowa o pracę na czas określony ma nie podlegać nowym ograniczeniom.

Stanowisko MPiPS

Biuro Promocji I Mediów MPiPS w swoim stanowisku z 7 grudnia 2015 r. w sprawie sankcji za nieuzupełnienie treści umowy o okoliczności uzasadniające niestosowanie limitów zatrudnienia terminowego uznało, iż „niedopełnienie tego obowiązku nie będzie skutkowało wyłączeniem stosowania art. 25¹ § 4 Kodeksu pracy w brzmieniu, które będzie obowiązywało od 22 lutego 2016 r. (…) stosowanie tego przepisu będzie zależało od tego, czy faktycznie w przypadku umowy o pracę na czas określony zawartej z pracownikiem występują okoliczności w nim wskazane; jego zastosowanie nie będzie natomiast uzależnione od wskazania tych okoliczności w zawartej z pracownikiem umowie o pracę.”. Dodatkowo Ministerstwo podkreśliło, iż wypełnienie obowiązku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r., jest możliwe tylko na mocy porozumienia stron i uznało, że „w przypadku nieosiągnięcia przez strony porozumienia co do celowości uzupełnienia umowy o pracę o informacje, o których mowa w art. 29 § 1¹ Kodeksu pracy w brzmieniu nadanym tą ustawą (w praktyce gdy pracownik będzie kwestionował, że do zawartej z nim umowy mają zastosowanie przepisy art. 25¹ § 4 Kodeksu pracy w brzmieniu, które będzie obowiązywało od 22 lutego 2016 r.), albo niemożności uzgodnienia treści takiego zapisu, uzupełnienie nie będzie mogło być dokonane”.