Uprawnienie do tego zwolnienia pracownik nabywa od momentu podjęcia pracy i nie jest ono uzależnione od przepracowania całego roku kalendarzowego. Będzie więc np. przysługiwało pracownikowi, który wraca do pracy w trakcie roku kalendarzowego po urlopie wychowawczym. Prawo do tego zwolnienia przysługuje pracownikowi z mocy prawa, nie musi on więc motywować swojego wniosku o udzielenie tych dni. Powinien natomiast uzgodnić z pracodawcą termin, w którym chce skorzystać ze swojego prawa, wskazując konkretny dzień bądź dni. Należy również poinformować pracodawcę o tym, czy współmałżonek korzystał z tych dni zwolnienia, a jeżeli tak to w jakim wymiarze.

Trzeba pamiętać również o tym, że wymiar dwóch dni zwolnienia nie jest zależny od liczby posiadanych dzieci. Jeżeli więc pracownik ma dwoje bądź troje dzieci w wieku do 14 lat, to i tak ma prawo tylko do dwóch dni zwolnienia w roku kalendarzowym. Dwa dni zwolnienia od pracy przysługują w danym roku kalendarzowym. Jeżeli nie zostaną wykorzystane w danym roku kalendarzowym, to nie przechodzą na rok następny. Od 1 stycznia następnego roku nabywa się prawo do kolejnych dwóch dni i tak aż do momentu ukończenia przez dziecko 14 roku życia. Jeżeli ktoś nie skorzystał z prawa do dwóch dni opieki nad dzieckiem, to po dniu, w którym dziecko skończy 14 lat, traci prawo do zwolnienia. Warto również zaznaczyć, że pracodawca nie wypłaci za te niewykorzystane dni zwolnienia ekwiwalentu w przypadku rozwiązania stosunku pracy.

Fakt czy ktoś skorzystał z tych dni zwolnienia i w jakiej wysokości, jednego czy dwóch dni, jest odnotowywany na świadectwie pracy. Jest to istotna informacja dla nowego pracodawcy, ponieważ jeżeli w trakcie roku kalendarzowego dochodzi do rozwiązania stosunku pracy z jednym pracodawcą i nawiązania kolejnego z innym, to nowy pracodawca nie udzieli ponownie dwóch dni zwolnienia, które zostały już wykorzystane u poprzedniego pracodawcy.