W lutym 2016 r. jedna z naszych pracownic przedłożyła zaświadczenie o stanie ciąży, po czym pracowała jeszcze ponad miesiąc, aby w połowie marca przynieść zwolnienie lekarskie od lekarza ortopedy. Z uzyskanych od niej informacji wiemy, że leczenie może potrwać co najmniej miesiąc.

W jakiej wysokości należy jej wypłacić wynagrodzenie a następnie zasiłek chorobowy, gdyby jej nieobecność w pracy przedłużyła się ponad 33 dni? Czy ma to być 80% czy też 100%, mimo iż zwolnienie to nie jest związane z ciążą?

Zgodnie z art. 92 § 1 kodeksu pracy (dalej: KP), za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek:

1. choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego - pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu;
2. wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży - w okresie wskazanym w pkt 1 - pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia;
3. poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów - w okresie wskazanym w pkt 1 - pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia.

W przypadku ciężarnych pracownic, określone powyżej w pkt 2, prawo do zachowania wynagrodzenia w pełnej wysokości za czas niezdolności do pracy nie jest uzależnione od rodzaju choroby będącej przyczyną tej niezdolności. W szczególności zaś, choroba powodująca niezdolność do pracy nie musi mieć związku z ciążą. Literalna wykładnia przywołanego przepisu nie pozostawia żadnych wątpliwości w tym zakresie. Artykuł 92 § 1 pkt 2 KP wymaga jedynie, aby choroba „przypadała w czasie ciąży”. Nie formułuje on natomiast warunku wynikania choroby ze stanu ciąży, np. przypadki ciąży zagrożonej (zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy z kodem „B”). Innymi słowy, niezdolność do pracy może być spowodowana każdą chorobą, ważne jest tylko to, aby przypadała ona w okresie ciąży.    

Analogicznie przedstawia się sprawa z prawem do zasiłku chorobowego. Artykuł 11 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r., poz. 159 ze zm.) posługuje się pojęciem „niezdolności do pracy przypadającej w okresie ciąży” jako warunku gwarantującego prawo do zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej 100% jego podstawy. Wspomniana w tym przepisie niezdolność do pracy, podobnie jak w przypadku wynagrodzenia chorobowego, może być spowodowana dowolną chorobą.

A zatem, niezależnie od rodzaju choroby przypadającej w okresie ciąży, wspomniana w zapytaniu pracownica będzie miała prawo do 100% wynagrodzenia chorobowego, a następnie zasiłku chorobowego w wysokości 100% podstawy.