Okresy składkowe i nieskładkowe ustalane są zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. Nr 237, poz.1412).

Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów z 16 maja 2012 r. (sygn. akt III UZP 1/12) trzyletni okres, za który organ rentowy może żądać zwrotu nienależnie pobranych świadczeń na podstawie art. 138 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), obejmuje okres do ostatniej wypłaty (pobrania) nienależnego świadczenia.

W dniu 24 maja 2012 r. Senat przyjął ustawę o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, dotyczącą stopniowego podniesienia wieku emerytalnego dla kobiet i mężczyzn do 67 lat. Ustawa przewiduje możliwość przejścia na częściową emeryturę przed osiągnięciem wieku emerytalnego a także zmian dostosowujących dotychczasowe przepisy do dłuższej aktywności zawodowej (m.in. rolników, sędziów i prokuratorów).

W myśl art. 66 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t.: Dz. U. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), poczynając od 1 lipca 2004 r. przy ustalaniu uprawnień do renty rodzinnej dla uprawnionych członków rodziny osoby, która w chwili śmierci pobierała zasiłek lub świadczenie przedemerytalne – przyjmuje się, że osoba zmarła spełniała warunki do uzyskania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Od marca 2000 r. otrzymuję rentę z tytułu niezdolności do pracy. Do ustalenia podstawy wymiaru renty zostały przyjęte moje zarobki z lat 1981-1990. To był dla mnie najkorzystniejszy wariant. W czerwcu ukończę 65 lat i planuję złożyć wniosek o emeryturę, czy mogę wskazać do ustalenia podstawy wymiaru emerytury te same zarobki, które przyjęto do ustalenia podstawy wymiaru renty?

Sąd Najwyższy, na skutek zagadnienia prawnego „Czy przepis art. 126 ustawy z dnia 17. 12. 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) ma zastosowanie do weryfikacji niezdolności do pracy u ubezpieczonego mającego ustalone prawo do świadczenia na stałe prawomocnym wyrokiem Sądu?” w dniu 12 grudnia 2011 r. (I UZP 7/11) podjął uchwałę:

Emerytura przyznana na podstawie art. 24, 24a i 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t.: Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy jej obliczenia przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego.

W 1974 r. przez 6 miesięcy i 20 dni pracowałem na podstawie umowy o pracy na 2/3 etatu, jednak nie jestem w stanie udowodnić wysokości osiąganego wynagrodzenia. Czy w takiej sytuacji ZUS może do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjąć wynagrodzenie minimalne?

W piątek 11 maja 2012 r. Sejm uchwalił nowelizację ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, która podwyższa wiek emerytalny do 67. roku życia i zrównuje go dla kobiet i mężczyzn.

W myśl wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2012 r. (I UK 195/11) sąd nie musi dopuścić dowodu z dodatkowej opinii biegłych, jeśli uzna, że ekspertyzy, którymi dysponuje, są wystarczające do wyjaśnienia stanu zdrowia osoby ubiegającej się o rentę z tytułu niezdolności do pracy.