Ponowne objęcie umów o pracę na czas określony zakresem stosowania art. 25¹ Kodeksu pracy sprawia, że warto przypomnieć podstawowe informacje na temat zastosowania tego przepisu. Jego znajomość pozwala na podjęcie prawidłowej decyzji w zakresie rodzaju umowy o pracę, której zawarcie zaproponujemy pracownikowi.

Zgodnie z art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca. Za równoznaczne z zawarciem przez strony kolejnej umowy o pracę należy poczytywać również uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy. Podkreślenia wymaga, że skutku takiego nie wywrą innego rodzaju uzgodnienia zmieniające treść umowy o pracę na czas określony (np. porozumienie w przedmiocie zmiany wymiaru czasu pracy, w którym jest zatrudniony pracownika, lub zmiana wysokości wynagrodzenia). Wskazane powyżej ograniczenie w stosowaniu umowy o pracę na czas określony nie znajduje jednak zastosowania w stosunku do niektórych terminowych umów o pracę. Po pierwsze, należy stwierdzić, że do katalogu umów wymienionych w art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy nie będziemy zaliczać umowy o pracę na okres próbny, która co prawda jest terminową umową o pracę i z racji konieczności precyzyjnego określenia czasu, na który taką umowę zawieramy, jest do umowy o pracę na czas określony bardzo podobna, to nie jest w naszym porządku prawnym umową o pracę na czas określony. Taka umowa stanowi zupełnie odrębny od umowy o pracę na czas określony rodzaju umowy o pracę. Art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy nie znajduje również zastosowania w odniesieniu do umowy o pracę zawartej na czas wykonywania określonej pracy, która również jest umową terminową, jednak stanowiącą zupełnie odrębny rodzaj umowy o pracę od umowy o pracę na czas określony. Wskazana umowa o pracy nie występuje co prawda zbyt często w obrocie prawnym, co wynika przede wszystkim z braku możliwości jej wcześniejszego rozwiązania za wypowiedzeniem, ale przepisy prawa nie ograniczają w żadnej mierze liczby takich umów o pracę, którą mogą zawrzeć te same strony na następujące po sobie okresy.

Art. 25¹ Kodeksu pracy wprost wyłącza stosowanie § 1 w odniesieniu do umowy o pracę na czas określony zawartej w celu zastępstwa innego pracownika w okresie usprawiedliwionej nieobecności w pracy oraz do umowy na czas określony, które została zawarta w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym albo zadań realizowanych cyklicznie. Charakteryzując pojęcie prac o charakterze sezonowym lub dorywczym wskazać należy przede wszystkim na prace, których potrzeba wykonywania pojawia się cyklicznie w określonym okresie np. prace w rolnictwie związane ze zbiorem owoców bądź warzyw lub praca palacza CO, na którą zapotrzebowanie występujące wyłącznie w okresie zimowym. W tym kontekście warto również wspomnieć wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2002 r. (sygn. akt I PKN 546/01, OSNAPiUS 2003/4), zgodnie z którym „przepis art. 25¹ Kodeksu pracy nie ma zastosowania do umów o pracę zawieranych z bezrobotnymi w ramach ich zatrudnienia przy robotach publicznych”.

Poza zakresem zastosowania art. art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy pozostają również umowy o pracę na czas określony zawierane przez agencję pracy tymczasowej w celu wykonywania pracy tymczasowej u pracodawcy użytkownika. Zgodnie bowiem z art. 21 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnieniu pracowników tymczasowych (Dz. U. Nr 166, poz. 1608 ze zmianami oraz z 2009 r. Nr 221, poz. 1737) do umów o pracę na czas określony zawartych między agencją pracy tymczasowej a pracownikiem tymczasowym nie stosuje się art. 25¹ Kodeksu pracy.

Aktualna Promocja:

• Wiosenna promocja 25% rabatu dla nowych klientów