W przypadku pozostałych podmiotów obowiązek ten powstaje od momentu zawarcia pierwszej umowy rodzącej obowiązek ubezpieczeń emerytalnego i rentowych. Nie w każdym przypadku jednak  Fundusz Pracy będzie obowiązkowy, bowiem ustawodawca dopuszcza sytuacje, kiedy zwalnia pracodawców z deklarowania składek. Są to ustawowe wyłączenia osób powyżej 55 lat w przypadku kobiet i 60 lat w stosunku do mężczyzn, osoby skierowane do pracy z urzędów pracy, które nie ukończyły 30 roku życia, bądź ukończyły 50 lat  i pozostawały w rejestrze bezrobotnych co najmniej 30 dni przed datą powstania stosunku pracy. Ulga dotyczy także osób powracających z urlopów związanych z rodzicielstwem (macierzyńskich, wychowawczych) udzielonych przez pracodawcę, którym nie należy deklarować składek na Fundusz przez 36 miesięcy po miesiącu, w którym zakończył się urlop. Jednak nie w stosunku do wszystkich, którzy zakończyli pobieranie zasiłku macierzyńskiego, pracodawcy mogą skorzystać z ustawowego zwolnienia, bowiem art. 104a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy   o  (Dz. U.  z 2019 r. poz. 1482 ze zm.) dotyczy tylko i wyłącznie pracowników.  Nie będzie więc obowiązywał w stosunku do osób wykonujących umowy zlecenia. Za zleceniobiorcę, który  skorzystał z prawa do zasiłku macierzyńskiego i powrócił do swoich obowiązków płatnik zapłaci więc składki na Fundusz Pracy. Obowiązkowo składki te będą należne również w przypadku, gdy po urlopie związanym z rodzicielstwem powróci pracownik, z którym pracodawca zawarł dodatkowo umowę zlecenia. Pomimo, że przychód zarówno z tytułu stosunku pracy jak i umowy cywilnoprawnej łącznie stanowi podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jednak przedmiotowego zwolnienia z obowiązku naliczenia składek na Fundusz Pracy, pracodawca dokona tylko części wynagrodzenia dotyczącego stosunku pracy. Od kwoty wypłaconej z tytułu umowy cywilnoprawnej składka Na Fundusz Pracy będzie obowiązkowa.

Źródło: