O zakwalifikowaniu wykonywania określonych czynności jako pracy decyduje przede wszystkim rodzaj tych czynności. W czasie zwolnienia lekarskiego dopuszczalne są tylko sporadyczne, incydentalne czynności wymuszone okolicznościami. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 października 2006 r., „tylko sporadyczna, wymuszona okolicznościami aktywność może usprawiedliwiać zachowanie prawa do zasiłku. W innych przypadkach za sporny okres nie należy się zasiłek lecz wynagrodzenie za pracę.” (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 października 2006 r., sygn. akt II UK 44/06).

Świadczenie przez pracownika pracy w okresie korzystania ze zwolnienia lekarskiego skutkować może utratą prawa do zasiłku chorobowego. Stosownie bowiem do dyspozycji art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

W okresie korzystania ze zwolnienia lekarskiego pracownik korzystający ze zwolnienia lekarskiego może wykonywać jedynie incydentalnie czynności związane z pracą. Powinny one być uzasadnione wyjątkowymi okolicznościami.

W przypadku stwierdzenia przez organ rentowy, iż pracownik nie korzystał ze zwolnienia lekarskiego zgodnie z jego przeznaczeniem i jego zachowanie nie miało charakteru incydentalnego, pracownik może stracić prawo do zasiłku chorobowego za cały okres zwolnienia.