Z treści rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynika, że prawo do wcześniejszej emerytury mogą nabyć wyłącznie ci ubezpieczeni, którzy legitymują się odpowiednim okresem pracowniczego zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Z przepisów zarówno ustawy o emeryturach i rentach z FUS, jak i rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. wynika, że nie można do pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze zaliczyć okresu wykonywania działalności zarobkowej na innej podstawie niż stosunek pracy (np. okresu podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności).

Ponadto Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 12 września 2000 r. (Dz. U. nr 76, poz. 874, sygn. K. 1/00) w sprawie dotyczącej prawa do wcześniejszej emerytury osób objętych ubezpieczeniami społecznymi z innego tytułu niż stosunek pracy, stwierdził że ustawa o emeryturach i rentach z FUS nie zmieniła zakresu podmiotowego tych regulacji w stosunku do stanu prawnego sprzed 1 stycznia 1999 r. Zróżnicowanie uprawnień w zakwestionowanych przepisach wynika z tego, że w stosunku do ubezpieczonych będących pracownikami jest to kontynuacja posiadanych uprzednio przywilejów, aż do całkowitego ich wygaszenia. Natomiast pozostali ubezpieczeni, którzy przed wejściem w życie ustawy emerytalnej podlegali innym systemom ubezpieczenia niż pracowniczy, takich uprawnień (do wcześniejszej emerytury) nigdy nie mieli.