Wyrok z dnia 10 października 2007 r., II PK 33/07

Sąd w uzasadnieniu przywołanego wyroku wskazał, iż „rozwiązanie przez zakład pracy umowy o pracę za porozumieniem stron z pracownikiem jest czynnością prawną i realizuje się wyłącznie w sposób przewidziany w art. 30 § 1 pkt 1 KP przez zgodne oświadczenie woli pracodawcy i pracownika. Oświadczenia takie nie mogą być zastąpione przez stwierdzenie rozwiązania stosunku pracy w doręczonym świadectwie pracy w formie jednostronnego oświadczenia woli pracodawcy, które zostało sformułowane, w sposób sugerujący, że pracownik wraził na nią zgodę”. Ponadto, odwołując się do świadectwa pracy, SN uznał, iż jest ono dokumentem szczególnym oraz nie ma cech wyłączności w zakresie dowodowym. Świadectwa pracy nie można również traktować jako oświadczenia pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę przyjętego przez powoda w sposób dorozumiany (art. 60 KC w związku z art. 300 KP).

Wyrok z 14.05.2012, II PK 238/11

Sąd Najwyższy analizując okoliczności sprawy powołał się na treść art. 97 § 1 zd. 1 kodeksu pracy i zwrócił uwagę na chronologię czynności opisanych w tym przepisie. Zdaniem Sądu „wykładnia językowo – logiczna tego przepisu musi prowadzić do wniosku, że wydanie świadectwa pracy jest skutkiem rozwiązania stosunku pracy, w związku z czym nie zastępuje (i nie może zastępować) odpowiednich oświadczeń woli pracodawcy w tym zakresie (…) dopiero rozwiązanie stosunku pracy wskutek złożenia oświadczenia woli przez pracodawcę rodzi obowiązek wystawienia i wydania pracownikowi świadectwa pracy. Zawarta w świadectwie pracy informacja o rozwiązaniu stosunku pracy ma więc jedynie stanowić potwierdzenie złożenia oświadczenia woli o rozwiązaniu stosunku pracy, natomiast nie zastępuje go”. W ocenie Sądu „świadectwo pracy samo nie jest oświadczeniem woli i nie zawiera oświadczeń woli, lecz jedynie oświadczeniem wiedzy”.

Sąd zauważył też, że oświadczenie woli pracodawcy może być złożone przez każde jego zachowanie wskazujące jednoznacznie na wolę rozwiązania stosunku pracy (tj. przez czynności konkludentne: art. 60 k.c. w związku z art. 300 k.p.), niemniej jednak musi to w sposób jednoznaczny wynikać z całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.

Wyrok z 26.11.2002 r., I PKN 659/00

Z kolei o dopuszczalności i skutkach tzw. czynności konkludentnych rozwiązujących stosunek pracy wypowiedział się Sąd Najwyższy już w orzeczeniu z 26.11.2002 r., wydanym w sprawie I PKN 659/00. Stwierdził w nim, iż „rozwiązanie stosunku pracy na mocy porozumienia stron może (…) nastąpić wtedy, gdy strony złożą zgodne oświadczenia woli w tym przedmiocie - bądź w sposób wyraźny bądź dorozumiany, ale nie budzący wątpliwości co do tego, że obie dążą do rozwiązania stosunku pracy w określony sposób i w określonej dacie”.