Zasady nabywania prawa do urlopu wypoczynkowego pracowników tymczasowych zostały określone w art. 17 ustawy z dnia 9.07.2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. Nr 166, poz. 1608 ze zm.) – dalej: „PracTymU”. Odrębną w stosunku do tego przepisu regulacją jest art. 19 ustawy z dnia 27.08.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 ze zm.) – dalej: RehU, który przewiduje dodatkowy urlop wypoczynkowy, dla każdego pracownika posiadającego orzeczenie o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności.

Na podstawie art. 17 ust. 1 PracTymU, pracownikowi tymczasowemu przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze dwóch dni za każdy pełny miesiąc pozostawania w dyspozycji jednego pracodawcy użytkownika lub więcej niż jednego pracodawcy użytkownika.

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 1 RehU, osobie zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym. Prawo do przedmiotowego urlopu przysługuje każdemu pracownikowi posiadającemu orzeczenie stwierdzające jeden z wymaganych stopni niepełnosprawności. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że pracodawca nie posiada statusu zakłady pracy chronionej, czy zakładu aktywności zawodowej. Prawo do pierwszego urlopu dodatkowego pracownik nabywa po przepracowaniu jednego roku od dnia zaliczenia do umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności, zaś prawo do kolejnych dodatkowych urlopów pracownik nabywa z dniem 1 stycznia każdego następnego roku kalendarzowego.

Przepis art. 19 RehU znajduje odpowiednie zastosowanie w odniesieniu do pracowników tymczasowych. Dziesięciodniowy wymiar dodatkowego urlopu wypoczynkowego uzupełnia wymiar urlopu wypoczynkowego wynikający z art. 17 PracTymU, który będzie mógł być wykorzystany u jednego z pracodawców użytkowników w ramach zatrudnienia w danej agencji pracy tymczasowej.

Należy jednak podkreślić, że zgodnie z art. 10 PracTymU, obowiązek udzielenia pracownikowi tymczasowemu urlopu wypoczynkowego w naturze istnieje wyłącznie w przypadku, gdy okres wykonywania pracy na rzecz danego pracodawcy użytkownika obejmuje co najmniej 6 miesięcy. Przy krótszych okresach zatrudnienia możliwość skorzystania z urlopu wypoczynkowego u danego pracodawcy użytkownika uzależniona będzie od obopólnej zgody agencji pracy tymczasowej i pracodawcy użytkownika wyrażonej w treści zawartego pomiędzy nimi porozumienia.

W razie niewykorzystania przez pracownika tymczasowego urlopu wypoczynkowego w okresie wykonywania pracy tymczasowej agencja pracy tymczasowej będzie zobowiązana wypłacić pracownikowi tymczasowemu ekwiwalent pieniężny w zamian za ten urlop lub niewykorzystaną jego część (zob. art. 17 ust. 3 PracTymU).