Ustalenie wysokości dodatku za pracę w porze nocnej nie powinno sprawiać zbyt wiele problemów. Wynika to z tego, że jego wysokość jest uzależniona wyłącznie od dwóch czynników, a mianowicie wymiaru czasu pracy oraz aktualnej wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę. Zgodnie bowiem z art. 151⁸ § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Wysokość w ten sposób ustalonego dodatku nie stanowi znacznej kwoty.

W 2016 r. w zależności o wymiaru czasu pracy w miesiącu, w którym wystąpi praca w porze nocnej, wysokość dodatku będzie się wahać od 2,10 zł do 2,43 zł. Relatywnie niewielka kwota świadczenia sprawia, że przepisy prawa zakładowego dość często wprowadzają korzystniejsze od wynikających z art. 151⁸ § 1 Kodeksu pracy zasady naliczania dodatku za pracę w porze nocnej. Tego typu rozwiązania polegają na przykład na uczynieniu podstawą naliczenia dodatku za pracę w porze nocnej wynagrodzenia pracownika wynikającego ze stawki osobistego zaszeregowania.

Dodatek za pracę w porze nocnej przysługuje każdemu pracownikowi, który wykonywał pracę w porze nocnej (a więc również na przykład kierownikom wyodrębnionych komórek organizacyjnych). Oceniając uprawnienia pracownika do dodatku nie ma również znaczenia to, czy praca w porze nocnej była wynikiem pracy zgodnie z rozkładem czasu pracy, czy też wynikała z powierzenia pracy w godzinach nadliczbowych.

W przypadku gdy źródłem dodatku jest praca nadliczbowa, prawo pracownika do dodatku za pracę w porze nocnej nie jest w żaden sposób uzależnione od tego, czy pracownikowi w zamian za pracę w godzinach nadliczbowych wypłacono dodatkowe wynagrodzenie, czy też udzielono czasu wolnego. Zatem nawet gdy pracę nadliczbową wykonywaną w porze nocnej zrekompensujemy udzieleniem czasu wolnego, nie będzie to oznaczało utraty przez pracownika prawa do dodatku za pracę w porze nocnej.

Odnosząc się do sposobu naliczenia dodatku za pracę w porze nocnej należy wskazać, że zgodnie z § 4b rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy, ustalając dodatkowe wynagrodzenie przysługujące na podstawie art. 151⁸ § 1 Kodeksu pracy (tj. dodatek za pracę w porze nocnej) minimalne wynagrodzenie za pracę przewidziane w tym przepisie dzieli się przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. I właśnie to sformułowanie („liczba godzin pracy przypadająca do przepracowania w danym miesiącu”) jest dla wielu pracodawców mylące. Sugeruje bowiem związek pomiędzy wysokością dodatku za pracę w porze nocnej a liczbą godzin pracy wynikającą z obowiązującego pracownika grafik czasu pracy, która przy okresie rozliczeniowym dłuższym niż miesiąc nie musi być zbieżna z liczbą godzin wynikającą z wymiaru czasu pracy. Tym niemniej należy wskazać, że zgodnie z poglądem prezentowanym w tej sprawie przez Państwową Inspekcję Pracy (np. pismo z dnia 23 stycznia 2008 r. opublik. Rzeczpospolita – dodatek „Dobra Firma” z 2008 r.) przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu, przez którą w celu obliczenia dodatku za pracę w porze nocnej należy podzielić minimalne wynagrodzenie za pracę, należy rozumieć właśnie obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy obliczony zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 130 Kodeksu pracy.