Ustawodawca wprowadzając kilka lat temu pojęcie doby pracowniczej niesamowicie skomplikował rozliczenie czasu pracy w wielu firmach. Kilka lat trwało zanim dość powszechnie wdrożono trzy „święte” zasady będące konsekwencją rozliczania (i planowania) czasu pracy z uwzględnieniem doby pracowniczej.

Chodzi tutaj o: 

1. Wymóg sumowania czasu pracy w obrębie niezakończonej doby pracowniczej, nawet jeśli pracownik wykonuje pracę w kilku odcinkach czasu pomiędzy którymi występuje przerwa.
2. Konieczność zapewnienia pracownikowi w każdej tak postrzeganej dobie pracowniczej 11-godzinnego nieprzerwanego odpoczynku dobowego oraz
3. Dyrektywę dotyczącą planowania czasu pracy, zgodnie z którą niedopuszczalne jest (za wyjątkiem systemów przerywanych czasu pracy) kilkukrotne rozpoczynanie przez pracownika pracy w tej samej dobie pracowniczej zgodnie z obowiązującym pracownika rozkładem czasu pracy.

Zdecydowanie największy problem sprawiło pracodawcom wdrożenie trzeciej z przywołanych powyżej zasad rządzących rozliczeniem czasu pracy w dobie pracowniczej.

Liberalizacja tak wymagających zasad planowania i rozliczenia czasu pracy w dobie pracowniczej nastąpiła wraz z wejściem w życie pakietu antykryzysowego (22 sierpnia 2009 r.). Na gruncie rozwiązań pakietowych ustawodawca odstąpił od zasad określonych w punkcie 1 i 3, pozostawiając nadal konieczność zapewnienia pracownikowi w każdej dobie pracowniczej 11-godzinnego nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Należy jednak nadmienić, że odstępstwo wprowadzone przez ustawodawcę jest uwarunkowane zawarciem stosowanego porozumienia bądź protokołu dodatkowego do układu zbiorowego pracy z reprezentacją załogi.

Zatem propozycja zawarta w pakiecie antykryzysowym jest możliwością, a nie przepisem wiążącym strony stosunku pracy z mocy postanowień samej ustawy. Dodatkowo konieczne jest wyraźne zaznaczenie, że odstępstwo od zasady wyrażonej w punkcie pierwszym nie ma charakteru definitywnego tzn. nie będą wywoływały zjawiska pracy w godzinach nadliczbowych (brak obowiązku sumowania czasu pracy) tylko te godziny, które spowodowały przekroczenie normy dobowej, a wynikały z obowiązującego pracownika rozkładu czasu pracy. Innymi słowy, jeśli pracownik zostanie wezwany do pracy poza obowiązującym go rozkładem czasu pracy, regulacja zawarta w pakiecie wcale nie zwolni pracodawcy od obowiązku odniesienia czasu pracy pracownika do obowiązującej go normy dobowej czasu pracy.