Aktualny stan prawny

Wprowadzając w art. 25¹ k.p. limity w zawieraniu umów na czas określony ustawodawca nie uregulował stosunku tego przepisu do art. 177 § 3 k.p. Przepis art. 177 § 3 k.p. statuuje szczególny mechanizm ochrony kobiet w ciąży.  Przewiduje on bowiem przedłużenie do dnia porodu umowy o pracę zawartej na czas określony albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży.

W doktrynie przyjmuje się, iż przedłużenie umowy na podstawie art. 177 § 3 k.p. nie skutkuje przekształceniem umowy terminowej w umowę na czas nieokreślony. Przedłużenie umowy do dnia porodu następuje bowiem z mocy prawa, na podstawie przepisu bezwzględnie obowiązującego, a nie w wyniku działania woli stron. Oznacza to, iż przedłużenie do dnia porodu trzeciej umowy o pracę na czas określony nie jest równoznaczne z zawarciem czwartej umowy o pracę i nie skutkuje naruszeniem limitu liczby umów z art. 25¹ § 1 k.p. oraz przekształceniem umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony. Również przekroczenie limitu 33 miesięcy, w wyniku przedłużenia umowy na czas określony do dnia porodu, nie powoduje jej przekształcenia w umowę na czas nieokreślony.

Planowane zmiany

W projekcie ustawy o zmianie ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych oraz niektórych innych ustaw z dnia 12 lipca 2016 roku ustawodawca przewidział dodanie art. 25¹ § 4¹ k.p., w następującym brzmieniu: Przepisów § 1 i 3 nie stosuje się w przypadku przedłużenia umowy o pracę do dnia porodu, zgodnie z art. 177 § 3.

Wprowadzenie art. 25¹ § 4¹  k.p. pozwoli na określenie statusu umów na czas określony, które uległy przedłużeniu do dnia porodu i zlikwiduje ewentualne spory. W sposób jasny i przejrzysty zostanie bowiem ustalony stosunek art. 177 § 3 k.p. do art. 25¹ § 1, 3 k.p.

Należy zauważyć, iż proponowane rozwiązanie jest zgodne z prezentowanymi dotychczas w doktrynie poglądami dotyczącymi relacji art. 177 § 3 k.p. do art. 25¹ § 1, 3 k.p. oraz odpowiada potrzebom praktyki.