Wyrok Trybunału Konstytucyjnego

W celu oceny charakteru świadczenia pracodawcy w postaci zwrotu pracownikowi kosztów przejazdu taksówką ze spotkania biznesowego do domu, odwołać należy się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 roku, sygn. akt K7/13. W uzasadnieniu tego orzeczenia Trybunał Konstytucyjny uznał, iż przychód pracownika stanowią świadczenia, które spełniają następujące przesłanki:

1. świadczenie zostało spełnione za zgodą pracownika (pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie),
2. świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika, a nie w interesie pracodawcy i przyniosło pracownikowi korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. uzyskana przez pracownika korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Świadczenie spełniające wszystkie w/w warunki stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 roku, poz. 361 z późn. zm.). Jeżeli któraś z przesłanek nie jest spełniona, świadczenie nie może zostać uznane za przychód podlegający opodatkowaniu.

Ocena charakteru zwrotu pracownikowi kosztów przejazdu taksówką ze spotkania biznesowego do domu

Mając na względzie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 roku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2015 roku stwierdził, iż „sfinansowanie przez Wnioskodawcę pracownikom przejazdów z miejsca organizowanie obowiązkowego spotkania biznesowego do miejsca zamieszkania pracownika niewątpliwie następuje za zgodą pracownika, niemniej świadczenie to nie jest spełnione w jego interesie, ale w interesie pracodawcy, Wnioskodawca sam bowiem wskazał, że koszty przejazdu na obowiązkowe spotkanie biznesowe są ponoszone głównie w interesie pracodawcy. Z powyższego wynika więc, że nie zostały spełnione wszystkie przesłanki wskazane w przywołanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego dotyczące uznania opisanego we wniosku świadczenia za przychód pracownika. Przedmiotowe świadczenie, tj. zwrot kosztów przejazdu, nie zostało bowiem spełnione jedynie w interesie pracownika – korzyść osiąga głównie pracodawca” (zob. interpretacja indywidualna Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 października 2015 roku, sygn. akt IBPB-2-1/4511-327/15/DP).

Świadczenie w postaci zwrotu kosztów przejazdu taksówką z miejsca spotkania biznesowego do miejsca zamieszkania nie spełnia zatem określonych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 roku cech uznania świadczenia za przychód pracownika ze stosunku pracy i nie można go opodatkować. Jest ono bowiem spełniane przede wszystkim w interesie pracodawcy. Co prawda, ma no także na celu interes pracownika, jednakże główną korzyść uzyskuje pracodawca.