Nowe rozwiązania dają zatem pracownikowi możliwość wyboru, czy ze zwolnienia przysługującego na podstawie art. 188 Kodeksu pracy zechce skorzystać w wymiarze wyrażonym w dniach czy też w wymiarze wyrażonym w godzinach. Ustawodawca nie dopuścił natomiast możliwości wykorzystania wskazanego zwolnienia w wymiarze wyrażonym w minutach. Zatem wprost taka opcja nie jest przewidziana w Kodeksie pracy.

Zastosowanie przepisu w nowym stanie prawnym budzi jednak nadal wątpliwości. Istnieją bowiem grupy zawodowe, których norma czasu pracy określona jest i w godzinach, i w minutach. Przykładem może być czas pracy pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych, który, co do zasady, nie może przekraczać 7 godzin 35 minut na dobę i przeciętnie 37 godzin 55 minut na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym.

W tej sytuacji wydaje się uzasadnione twierdzenie, że w przypadku wskazanej powyżej grupy zawodowej, z uwagi na ich specyficzną normę czasu pracy, zwolnienia z art. 188 kodeksu pracy, należałoby udzielać i w godzinach, i w minutach, jeżeli oczywiście pracownik nie zdecydowałaby się na korzystanie z tego zwolnienia w wymiarze pełnych dni. W innym przypadku wiązałoby się to bowiem z koniecznością zaokrąglania minut do pełnych godzin albo pracownik na przykład przychodziłby do pracy na 35 minut, gdyby na przykład skorzystał ze zwolnienia w wymiarze 7 godzin w dniu, w którym jego wymiar czasu pracy wynosiłby 7 godzin i 35 minut.

Niemniej jednak w klasycznej sytuacji przepisy nie przewidują możliwości korzystania ze zwolnienia z art. 188 Kodeksu pracy w wymiarze wyrażonym w minutach, odnosząc się jedynie do możliwości korzystania ze zwolnienia w trybie art. 188 Kodeksu pracy w wymiarze albo dni, albo godzin.