Kodeks pracy dopuszcza możliwość wprowadzenie przez prawie każdego pracodawcę przerwy przeznaczonej na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych, która nie będzie wliczana do czasu pracy. Co należy podkreślić, zastosowanie takiej przerwy nie wymaga jakiegokolwiek dodatkowego uzasadnienia, powiązania z rodzajem pracy wykonywanej przez pracownika.

Z drugiej jednak strony należy pamiętać, że w świetle literalnego brzmienia przepisu taka przerwa może być tylko jedna w ciągu dniówki roboczej. Niedopuszczalne byłoby podzielenie takiej przerwy na mniejsze części, z których pracownik korzystałby kilkukrotnie w ciągu zmiany roboczej. Przepisy prawa określają precyzyjnie, w jakiej formie należy wprowadzić przerwę. Otóż przerwę należy wprowadzić w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeśli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy.

Odnosząc się do kwestii podniesionej w pytaniu należy zwrócić uwagę, że przepisy Kodeksu pracy nie przewidują żadnych ograniczeń w stosowaniu przerwy w poszczególnych systemach czasu pracy. W praktyce najczęściej występuje tak przerwa w rozkładach czasu pracy znamiennych dla systemu podstawowego, nie wyklucza to jednak możliwości wprowadzenia przerwy w trybie przedstawionym powyżej również w innych systemach czasu pracy (np. system równoważny).