Zgodnie z obowiązującymi przepisami art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonujący wypłat na rzecz pracowników są obowiązani jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od nich przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy — wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z powyższego przepisu nie wynika natomiast, aby obowiązki płatnika były uzależnione od tego, na czyje konto zostaje dokonana wypłata. Dlatego też w przypadku wypłaty środków stanowiących przychód ze stosunku pracy nie ma znaczenia, że nie zostają one przekazane pracownikowi, tylko przelane na poczet zajęcia komorniczego. Płatnik ma obowiązek obliczyć i pobrać należną zaliczkę na podatek dochodowy, uwzględniając również należne pracownikowi koszty uzyskania przychodu. W takich przypadkach na płatniku ciąży również obowiązek uwzględnienia przekazanej komornikowi kwoty w wystawianej dla pracownika po zakończeniu roku informacji o wysokości uzyskanych przychodów (PIT- 11).