Ustawodawca w art. 92¹ § 1 kodeksu pracy przyznał pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, odprawę pieniężną w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia.

Prawo do odprawy rentowej uzależnione jest od łącznego spełnienia dwóch przesłanek. Po pierwsze, pracownik winien spełniać warunki uprawniające go do renty z tytułu niezdolności do pracy lub do emerytury. Po drugie, rozwiązanie stosunku pracy winno nastąpić w związku z przejściem przez pracownika na rentę lub emeryturę.

Odprawa przysługuje w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia, przy czym pracownik, który już otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.

Odprawa emerytalno-rentowa jest świadczeniem pracodawcy na rzecz pracowników. Stanowi zatem dla pracownika przychów ze stosunku pracy. Przepis art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód ze stosunku pracy definiuje bowiem jako wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Art. 9 ust. 1 ustawy statuuje zasadę, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody. Od tej zasady są jednak wyjątki. Opodatkowaniu nie podlegają dochody wskazane w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy oraz dochody, od których na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa zaniechano poboru podatku.

Odprawa rentowo-emerytalna nie została wymieniona w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy. Nie stanowi ona również świadczenia, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Tym samym podlega ona opodatkowaniu w całości, na zasadach ogólnych.