Art. 41 kodeksu pracy statuuje zakaz złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu stosunku pracy w czasie korzystania przez pracownika z urlopu lub innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika. Przepis ten stanowi bowiem, iż pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Zgodnie z treścią art. 41¹ kodeksu pracy przepis art. 41 kodeksu pracy nie ma zastosowania w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy. Natomiast ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, zwana dalej ustawą o zwolnieniach grupowych, istotnie modyfikuje możliwość rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem, o którym mowa w art. 41 kodeksu pracy. Przepis art. 5 ust. 3 ustawy o zwolnieniach grupowych dopuszcza bowiem wypowiedzenie pracownikom, o których mowa w art. 41 kodeksu pracy, stosunków pracy jedynie w przypadku urlopu trwającego co najmniej 3 miesiące, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli upłynął już okres uprawniający pracodawcę do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. W myśl art. 5 ust. 4 ustawy o zwolnieniach grupowych, niezależnie od okresu trwania urlopu lub innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, dopuszczalne jest wypowiedzenie pracownikom, o których mowa w art. 41 kodeksu pracy, warunków pracy i płacy.