Ekwiwalent za pranie odzieży

Ustawodawca nałożył na pracodawcę powinność zagwarantowania pracownikom odzieży ochronnej oraz jej prania, konserwacji, naprawy, odpylania i odkażania (art. 237⁹ § 2 k.p.).  Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego. Kwota ekwiwalentu powinna odpowiadać kosztom poniesionym przez pracownika (art. 237⁹ § 3 k.p.).

Ekwiwalent za pranie odzieży roboczej może być rozliczany na podstawie przedstawianych przez pracownika rachunków, paragonów itp. Z przyczyn praktycznych bardzo często przyjmuje on jednak postać ryczałtu ustalonego z uwzględnieniem aktualnych cen rynkowych środka piorącego, wody, energii elektrycznej oraz czasu zużytego przez pracownika albo w oparciu o aktualne ceny rynkowe stosowane w pralniach.

Zwolenie z podatku

Ekwiwalent za pranie odzieży roboczej stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 roku, poz. 361 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Przepis ten za przychody ze stosunku pracy uznaje wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychody ze stosunku pracy podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 9 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy ekwiwalent za pranie odzieży roboczej korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego. W myśl tego przepisu wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z dyspozycji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy wynika, iż warunkiem niezbędnym zwolnienia ekwiwalentu za pranie odzieży z podatku jest jego przyznanie i wypłacenie pracownikowi zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy, tj. art. 237⁹ § 3 k.p., i w wysokości rzeczywiście poniesionych przez pracownika kosztów.

Zakres zwolnienia a praktyka

Jak wskazano wcześniej, zwolnienie przysługuje w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika. Nie ma zatem przeszkód w skorzystaniu ze zwolnienia, jeżeli rozliczenie następuje na podstawie przedstawionych przez pracownika rachunków z pralni. Ryczałt korzysta ze zwolnienia jedynie w przypadku, gdy jego kwota stanowi równowartości faktycznie poniesionych przez pracownika kosztów. Jak wyjaśnił bowiem Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2012 roku, nr IPPB4/415-574/12-4/JK, „biorąc pod uwagę literalne brzmienie wyżej powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż "ekwiwalent za pranie odzieży roboczej", o którym mowa w stanie faktycznym, nie jest ekwiwalentem korzystającym ze zwolnienia od podatku, gdyż jego wysokość nie stanowi równowartości faktycznie poniesionych przez pracownika kosztów. Zatem wypłata pracownikom stałej ryczałtowej kwoty kosztów prania odzieży roboczej, podlega opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”.

Radca Prawny

Dominika Zarzycka-Dudek

dzarzycka.dudek@pckp.pl

 

Masz pytanie? Napisz do naszego Eksperta

ekspert@pckp.pl