Świadczenia związane z pokryciem kosztów zapewnienia dzieciom pracowników opieki

Art. 21 ust. 1 pkt 67b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2018 r., zwalniał z podatku dochodowego świadczenia, które nie są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, otrzymane od pracodawcy z tytułu:

1. objęcia dziecka pracownika opieką sprawowaną przez dziennego opiekuna lub uczęszczania dziecka pracownika do żłobka lub klubu dziecięcego, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 400 zł,
2. uczęszczania dziecka pracownika do przedszkola, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 200 zł

- na każde dziecko, o którym mowa w art. 27f ust. 1.

Rzeczone zwolnienie przysługiwało na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego podatnik w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało, albo sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą (art. 27f ust. 1 ustawy w zw. z art. 21 ust 1 pkt 67b ustawy).

Brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 67b ustawy zostało zmienione przez ustawę z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zwaną dalej ustawą nowelizującą. Od 1 stycznia 2018 r. rzeczony przepis stanowi, iż wolna od podatku jest wartość świadczeń, które nie są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, otrzymanych od pracodawcy z tytułu objęcia dziecka pracownika opieką sprawowaną przez dziennego opiekuna lub uczęszczania dziecka pracownika do żłobka, klubu dziecięcego lub przedszkola, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 1000 zł na każde dziecko, o którym mowa w art. 27f ust. 1 ustawy.

Dotychczas limit zwolnienia z podatku uzależniony był od rodzaju opieki nad dzieckiem dofinansowywanej przez pracodawcę. Ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie jednego limitu zwolnienia, niezależnego od tego czy świadczenia od pracodawcy pracownik przeznacza na pokrycie kosztów objęcia dziecka opieką przez dziennego opiekuna lub uczęszczania do żłobka, klubu dziecięcego lub przedszkola. Ponadto nastąpiło podwyższenie limitu zwolnienia. Obecnie zwolnienie przysługuje do kwoty 1.000 zł miesięcznie na każde dziecko.

Dopłaty do wypoczynku dzieci i młodzieży

Pracodawca może przyznać pracownikom dopłaty do wypoczynku dla ich dzieci. Rzeczone świadczenie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy zwolnione jest z podatku dochodowego. Z przedmiotowego zwolnienia korzystają dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu dla dzieci i młodzieży do lat 18.

W przypadku gdy dopłata do wypoczynku finansowana jest z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra zwolnienie jest nielimitowane. Zwolnienie z podatku dopłat finansowanych z innych źródeł niż w/w jest limitowane. Dotychczas limit zwolnienia dopłat z innych źródeł wynosił 760 zł w roku podatkowym. Na mocy ustawy nowelizującej limit został podwyższony do kwoty 2.000 zł w roku podatkowym. Tym samym w razie otrzymania przez pracownika dopłaty do wypoczynku dla dzieci i młodzieży spełniającej przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy i pochodzącej z innych źródeł niż z fundusz socjalny, ZFŚS lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra, rzeczone świadczenie zwolnione jest z podatku dochodowego do kwoty 2.000 zł w roku podatkowym.

Polityka prorodzinna

Omówione powyżej zmiany stanowią element polityki prorodzinnej państwa. Podkreślił to ustawodawca w uzasadnieniu projektu ustawy nowelizującej. W jego ocenie podwyższenie kwoty zwolnienia w art. 21 ust. 1 pkt 67b ustawy i w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy „stanowi konkretny wymiar aktywnej polityki prorodzinnej wyrażonej w Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju.”.

Zmniejszenie ciężarów podatkowy przyczyni się bowiem do zwiększenia zainteresowania podatników świadczeniami jakie mogą otrzymać od pracodawcy w celu zapewnienia dzieciom opieki i wypoczynku.