Z dniem 23 lipca 2010 r. utracił moc przepis art. 9 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t.: Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227), zgodnie z którym okresy zatrudnienia obywateli polskich za granicą mogą być uwzględnione przy ustalaniu prawa do polskich świadczeń emerytalno – rentowych pod warunkiem stałego zamieszkiwania zainteresowanego na obecnym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Trybunał uznał, że odebranie takiego prawa osobom zamieszkałym za granicą narusza zasadę równości.

Zgodnie bowiem z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 lipca 2010 r. sygn. akt P 31/09 (Dz. U. Nr 134, poz. 903) art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 1998 r. r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie przesłanki stałego miejsca zamieszkania na obecnym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, w części odsyłającej do art. 6 ust. 2 pkt 1 lit. c w związku z art. 65 tej ustawy jest niezgodny z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji.

Ponieważ w omawianym przypadku Trybunał nie określił innego terminu wejścia w życie omawianego orzeczenia, weszło ono w życie z dniem ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw, czyli z dniem 23 lipca 2010 r.