W myśl ustawy z ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (j.t. Dz. U. z 2009 r., Nr 167, poz. 1322 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy, jednorazowe odszkodowanie czy zasiłek chorobowy z tytułu wypadku przy pracy przysługują gdy wypadek ten jest nagłym zdarzeniem wywołanym przyczyną zewnętrzną powodującym uraz.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 sierpnia 2009 r. (I PK 18/09) uszczegółowił kwestię przyczyny zewnętrznej. Zgodnie z jego treścią „zewnętrzną przyczyną sprawczą wypadku przy pracy może być każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego, zdolny - w istniejących warunkach - wywołać szkodliwe skutki, w tym także pogorszyć stan zdrowia pracownika dotkniętego już schorzeniem samoistnym. Podniesienie przez pracownika w czasie pracy znacznego ciężaru, które doprowadziło do nagłego uszkodzenia organizmu w takim stopniu, że pracownik stał się niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy, ma charakter wypadku przy pracy, choćby nawet pracownik przed wypadkiem był dotknięty schorzeniem samoistnym, które jednak pozwalało na wykonywanie codziennej pracy”.