W myśl art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. Nr 120, poz. 1252 ze zm.) świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie, która spełnia warunki określone w art. 2 ust. 1 ustawy po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

• nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;
• w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;
• złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Sąd Najwyższy podkreślił, że zarówno z wykładni logiczno-językowej jak i wykładni funkcjonalnej wynika, że okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych musi przypadać po utracie zatrudnienia. Zatem z brzmienia przepisów wynika, że musi upłynąć co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych aby spełniła się przesłanka prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Reasumując w myśl wyroku z dnia 3 lipca 2012 r. (II UK 323/11) utrata źródła zarobkowania w wieku zbliżonym do emerytalnego nie jest wystarczającą przesłanką prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Zobacz szkolenia:

• Vademecum zmian w prawie pracy