W omawianym kontekście istotna jest nie sama utrata zaufania pracodawcy do pracownika, lecz przyczyny, które ją spowodowały. Zaufanie pracodawcy ma szczególne znaczenie w przypadku pracowników zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych. Dlatego utrata zaufania pracodawcy do pracownika zajmującego kierownicze stanowisko uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę także wtedy, gdy nie można pracownikowi przypisać winy, jednakże obiektywnie nosi ono cechy naruszenia obowiązków pracowniczych w zakresie dbałości o dobro lub mienie pracodawcy. W przypadku wskazania kilku przyczyn utraty zaufania, decydujący charakter ma nie czynnik ilościowy, ale jakościowy, który polega na ocenie, czy wszystkie łącznie wskazane podstawy dostatecznie uzasadniają wypowiedzenie, choćby każda z nich osobno nie stanowiła dostatecznej przesłanki rozwiązania stosunku pracy. Zaufanie w relacji pracowniczej oznacza istnienie pewnej więzi między stronami stosunku pracy. Polega ona na możliwości polegania na pracowniku, zaufaniu, że powierzone zadania będzie wykonywał z należytą starannością i sumiennością, wykazując przy tym zaangażowanie i kreatywność.

Podanie przez pracodawcę jako przyczyny wypowiedzenia jedynie słów "utrata zaufania" nie spełnia wymogów konkretności i jest sprzeczne z art. 30 § 4 kodeksu pracy. Nie jest bowiem konkretną przyczyną, która umożliwiałaby dokonanie przez sąd oceny, czy wypowiedzenie umowy o pracę było faktycznie uzasadnione.

W razie braku zapoznania pracownika z powodem rozwiązania z nim umowy o pracę, pracodawca ograniczający się tylko do ogólnego sformułowania "utrata zaufania" naraża się na poważne ryzyko przegrania procesu. Dlatego pracodawca przygotowując wypowiedzenie powinien opisać szczegółowo okoliczności, które stanowią przyczynę podjęcia takiej decyzji, aby później uniknąć przed sądem zarzutu braku konkretności tej przyczyny. Choć przyczyna wypowiedzenia musi być konkretna i prawdziwa, to jednak nie musi być to okoliczność szczególnej wagi. Wynika to z faktu, że wypowiedzenie jest zwykłym sposobem rozwiązania umowy o pracę. Sąd pracy, dokonując oceny zasadności wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, bierze pod uwagę sytuację i stan wiedzy pracodawcy w momencie wręczania pracownikowi wypowiedzenia. Natomiast późniejsze zmiany okoliczności nie mogę tu być brane pod uwagę.

Podsumowując, utrata zaufania do pracownika może stanowić przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę, gdy znajduje oparcie w przesłankach natury obiektywnej oraz racjonalnej i nie jest wynikiem arbitralnych ocen lub subiektywnych uprzedzeń. Dotyczy to również pracownika zajmującego kierownicze stanowisko, nawet przy założeniu bardziej rygorystycznych kryteriów oceny takiego pracownika.