Umowa taka nie jest objęta zakresem regulacji zawartej w art. 13 ustawy z dnia 1 lipca 2009r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z art. 35 ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców jeżeli termin rozwiązania umowy o pracę na czas określony, zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przypada po dniu 31 grudnia 2011 r., umowa rozwiązuje się z upływem czasu, na który została zawarta. W tej sytuacji w danym stosunku prawnym nie istnieje limit 24 miesięcy zatrudnienia na podstawie umowy na czas określony.

Trzeba jednak pamiętać,  że zawieranie umów na czas określony na bardzo długie okresy może być potraktowane jako sprzeczne z celem takiej umowy i prowadzące do obejścia prawa. I tak w wyroku z dnia 25 października 2007 r. (II PK 49/07) Sąd Najwyższy uznał za niedopuszczalne zawarcie długoterminowej umowy o pracę na czas określony dopuszczającej możliwość wcześniejszego rozwiązania z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia, jeśli zawarcie tej umowy nie dotyczy wykonywania zadań oznaczonych w czasie i narusza usprawiedliwiony i zgodny interes obu stron stosunku pracy. Sąd zwrócił więc uwagę, że zawarcie długotrwałej umowy o pracę na czas określony wymaga oprócz woli stron istnienia innej przesłanki, która obiektywnie uzasadnia terminowość określonego stosunku pracy. W razie sporu pracodawca, który zawarł na przykład umowę o pracę na kilka - kilkanaście lat będzie musiał wykazać istnienia obiektywnych przesłanek, które uzasadniały zawarcie umowy na czas określony zamiast umowy o pracę na czas nieokreślony.