Zasiłek chorobowy został ustalony na podstawie art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r., poz. 159) w brzmieniu obowiązującym do 1 grudnia 2013 r. Należy bowiem zauważyć, że niezdolność do pracy powstała w pierwszym miesiącu kalendarzowym ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku stanowi najniższa podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe – dla ubezpieczonych, dla których określono najniższą podstawę wymiaru składek. Zmiana przepisów nastąpiła z dniem 1 grudnia 2013 r., kiedy to weszły w życie przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. poz. 996).

Przepisy tej ustawy wprowadzają nowe brzmienie art. 49 ustawy zasiłkowej. Wprowadzają tym samym nowe zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłków przysługujących ubezpieczonym niebędącym pracownikami, w przypadku gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem pierwszego kalendarzowego miesiąca ubezpieczenia. Zgodnie z nowelizacją podstawę wymiaru zasiłku stanowi pełna zadeklarowana kwota, nieograniczona do faktycznie przepracowanych dni miesiąca.

Należy również pamiętać, że w myśl art. 43 ustawy zasiłkowej podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłku chorobowego zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe. Zatem Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie zastosuje nowego sposobu ustalania podstawy wymiaru zasiłku także do zasiłku chorobowego należnego za okres od 1 do 20 grudnia 2013 r.