Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 ze zm.) przy ustalaniu prawa do świadczeń wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3, podstawy wymiaru i ich wysokości, a także przy ich wypłacie, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.

Zatem jeżeli niezdolność do pracy ubezpieczonego powstała przed upływem pierwszego kalendarzowego miesiąca ubezpieczenia wypadkowego, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu wypadku przy pracy przyjmuje się przychód ubezpieczonego za pierwszy miesiąc ubezpieczenia, po uzupełnieniu do pełnej miesięcznej kwoty, od której zostałaby opłacona składka na ubezpieczenie wypadkowe, gdyby ubezpieczony podlegał temu ubezpieczeniu przez pełny miesiąc kalendarzowy. Przychód ulega uzupełnieniu także za okres niezdolności do pracy przypadającej w pierwszym kalendarzowym miesiącu ubezpieczenia wypadkowego, za który ubezpieczony ma prawo do zasiłku. Przy uzupełnianiu przychodu w celu ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego przysługujących z ubezpieczenia wypadkowego, nie ma zastosowania ograniczenie uzupełnionego przychodu do kwoty 250% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.