Nowelizacja wprowadza art. 179⁶ do kodeksu pracy, zgodnie z którym urlop ciążowy miałby przysługiwać pracownicy w ciąży przez cały okres jej trwania. Specyfika tego rodzaju urlopu polegać ma na łączeniu korzystania z urlopu ciążowego z wykonywaniem pracy u pracodawcy udzielającego tego urlopu w wymiarze nie niższym niż 1/5 pełnego wymiaru czasu pracy i nie wyższym niż 4/5 pełnego wymiaru czasu pracy. W rzeczywistości urlop taki byłby zatem udzielany na pozostałą część dotychczasowego wymiaru czasu pracy.

To pracownica musiałaby wystąpić z pisemnym wnioskiem o udzielenie takiego urlopu w terminie nie krótszym niż 7 dni przed dniem planowanego rozpoczęcia korzystania z niego. Pracodawca nie ma obowiązku jego uwzględnienia, ale w przypadku odmowy powinien poinformować pracownicę o jej przyczynach i pouczyć ją o przysługującym prawie odwołanie do sądu pracy. Pracownica może zrezygnować z korzystania z urlopu ciążowego w każdym czasie za zgodą pracodawcy i powrócić do pracy w pełnym wymiarze czasu pracy.

Przez cały okres urlopu ciążowego kobiecie w ciąży przysługiwać będzie zasiłek ciążowy, na podstawie art. 35a ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Jego wysokość będzie wynosić 100% podstawy wymiaru zasiłku. Zgodnie z treścią uzasadnienia do projektu nowelizacji: „Dzięki wprowadzeniu urlopu i zasiłku ciążowego, pracownica w ciąży mogłaby kontynuować swoją pracę w zmniejszonym wymiarze czasu pracy, nie mniejszym niż 1/5 etatu, a za pozostałą część dotychczasowego wymiaru czasu pracy przysługiwać jej będzie, nie świadczenie od pracodawcy – dodatek wyrównawczy, a świadczenie z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – zasiłek ciążowy”.

Pozostaje zatem czekać i śledzić przebieg prac legislacyjnych w omawianym zakresie.