Osoby duchowne podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym od dnia przyjęcia do stanu duchownego do dnia wystąpienia z tego stanu, a w przypadku alumnów seminariów duchownych, nowicjuszy, postulantów i juniorystów – od dnia ukończenia 25 roku życia. Dla osoby duchownej ubezpieczenia emerytalne i rentowe są obowiązkowe wtedy, gdy jest to jedyny tytuł do ubezpieczeń społecznych dla danej osoby, a ponadto osoba duchowna nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty. Osoba duchowna może podlegać dobrowolnie ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz ubezpieczeniu chorobowemu, jeżeli spełnia warunki określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z art. 14 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych objęcie dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi następuje od dnia wskazanego we wniosku o objęcie tymi ubezpieczeniami, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony.

Dobrowolnymi ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, na swój wniosek, mogą być objęte osoby duchowne mające ustalone prawo do emerytury lub renty oraz osoby duchowne podlegające obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innego tytułu.

W myśl art. 7 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych dobrowolnymi ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, na swój wniosek, mogą być objęci alumni seminariów duchownych, nowicjusze, postulanci i junioryści przed dniem ukończenia 25 roku życia oraz osoby kontynuujące ubezpieczenia emerytalne i rentowe po ustaniu tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń, jeżeli nie posiadają tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych.
Osoby objęte dobrowolnymi ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi na podstawie art. 7 nie podlegają ubezpieczeniu chorobowemu ani wypadkowemu.